Başlangıçları pek sevmem. Sonradan açılanlardanım. Bir kitaba başlamayı sevmem mesela. İlk sayfalar işkence gibidir. Daha sonra ısınırım. Bir filmin ilk dakikalarında olayı, durumu kavramaya çalışmak kadar sıkıcı bir şey daha yoktur benim için. Ama geneline hakim olmaya başladım mı, heh işte o an süperim. Tanışmaları da sevmem ben. Sesim bile daha değişik sanki o zamanlarda. Ekstra bir hassasiyet, bir tedirginlik, yapmacıklık.. Sonra sonra kaynar kanım. Bu yüzdendir bu giriş yazısının duygusuz oluşu. Cümlelerim bile devrildi bak, o derece.
Yirmi üç yaşında, üniversiteden yeni mezun olmuş, işe güce karışmış, hayatı sanılanın aksine karmakarışık ve kafası yine sanılanın tam tersi sorularla dolu, beyaz mı beyaz, neredeyse şeffaf bir hatun kişi olarak yazıyorum şu satırları.
Birbirimizi severiz belki, hadi deneyelim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder